توضیحات
برای قرن ها تاریخ اروپا، آواز خواندن برای یک فرد در لحظه مرگ به عنوان همراهی ایده آل برای پایان زندگی در نظر گرفته می شد. در کتاب «موسیقی در آیین‌های قرون وسطایی برای پایان زندگی»، نویسنده، الین استراتن هیلد، آوازهایی را که برای مردگان در قرون وسطی، از اواخر قرن هشتم آغاز شد، بررسی و بازیابی می‌کند. همراه با اولین نسخه‌های این ملودی‌ها، او ملاحظاتی درباره کارکردهایی که موسیقی در آیین‌های بستر مرگ اجرا می‌کرد، ارائه می‌کند، و استدلال می‌کند که آوازها به‌عنوان وسایل نقلیه‌ای عمل می‌کنند که با آن جوامع به یک فرد در حال مرگ آرامش می‌دهند.
این کتاب خوانش‌های دقیقی از آیین‌های جوامع مختلف را ارائه می‌کند که هر کدام در یک منبع واحد ظاهر می‌شوند. سرودهای آیین‌ها به نمادهای مدرن رونویسی شده و تحلیل می‌شوند، هم برای روابط متن و موسیقی و هم برای عملکردشان در آیین‌ها. هیلد نشان می‌دهد که در عمل گسترده، نسخه‌های محلی مناجات – همراه با فهرست سرودهای آنها – در طول قرون وسطی غیر استاندارد باقی مانده‌اند. با این حال برخی از مشترکات در میان این شیوه های مختلف محلی مشهود است. یکی استفاده از آهنگ است. با شروع قرن نهم، منابع اغلب برای لحظات پایانی زندگی، سرود و نه عشای ربانی را تجویز می کنند. وجه مشترک دیگر، تصویر مثبت زندگی پس از مرگ است که توسط شعارها منتقل می شود.
این دست نوشته‌ها که برای قدرتمندان و فقرا، تحصیل کرده‌ها و بی‌سوادان، زنان و مردان، رهبانان، روحانیون و غیر مذهبی‌ها خلق شده‌اند، نگاهی اجمالی به آداب مذهبی دارند که جوامع را از یکدیگر متمایز می‌کرد و همچنین آنها را در یک سنت واحد به هم پیوند می‌داد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.